Zijn er voor jou als duiker plaatsen die nog onbereikbaar zijn, of wil je de mogelijkheid hebben om langer onderwater te blijven? Dan is de specialisatie decompressieduiken wellicht een interessante optie. Tijdens een decompressieduik stijgt de duiker via een aantal trappen (tussenstops) op naar de oppervlakte. Door middel van de specialisatie decompressieduiken leert u op een correcte manier decompressiestops te maken om zo het overschot aan stikstof uit uw weefsels af te voeren. Dit heeft als voordeel dat een duiker langer (en dieper) kunt duiken.
De theorie van decompressieduiken en nultijden
De recreatieve duiker leert in het begin van zijn duikcarrière om altijd binnen de nultijden te duiken. De nultijden staan voor de maximale duur onderwater waarbij er geen veiligheids- of decompressiestops moeten worden gemaakt (al is een veiligheidsstop op enkele meters van het oppervlak gebruikelijk). Over het algemeen worden de nultijden korter als de duiker dieper duikt. Daarnaast is de conditie van de duiker en de tijd ten opzichte van de vorige duik een bepalende factor. De nultijd wordt bijvoorbeeld ingekort als de voorgaande duik is afgerond binnen 18 uur na de laatste duik.
De nultijden worden aangehouden om de opeenhoping van stikstof en de afvoering van stikstof in het lichaam op een verantwoordelijke manier te laten plaatsvinden. Als een duiker de nultijden overschrijdt moeten er decompressiestops in de duik worden gepland om de afvoer van stikstof geleidelijk te laten verlopen. Mocht een duiker geen decompressiestops uitvoeren dan is de kans op decompressieziekte (caissonziekte) aanwezig. Decompressieziekte ontstaat als de longen het stikstof uit de bloedsomloop en de weefsels niet geleidelijk genoeg kunnen afvoeren. Hierdoor kunnen de stikstofbellen in de weefsels te groot worden wat allerlei kleine ongemakken of serieuze consequenties kan veroorzaken.
Om het stikstof op een veilige wijze af te voeren worden dus decompressiestops ingebouwd. Met behulp van een duikcomputer of een nultijdmeter worden er tijdens het opstijgen op bepaalde dieptes stops gehouden, waarbij je zo ontspannen mogelijk voor een bepaalde tijd op de zelfde diepte blijft hangen (dieptemeters, uurwerken en duiktabellen zijn ook mogelijk voor als je liever op handmatige middelen vertrouwd) . Er kan eventueel gebruik worden gemaakt van verschillende luchtmengsels om het decompressieproces versnellen.
Lees meer over decompressieduiken en decompressie tabellen (Engelstalig)
Inhoud van de specialisatie decompressieduiken
Tijdens de specialisatie decompressieduiken komen er een aantal onderwerpen aan de orde. Ten eerste is er een theoretisch deel waarin de duiker de theorie achter het decompressieduiken bestudeert en men een decompressieduik leert voor te bereiden en uit te voeren met behulp van schema’s en tabellen. Tijdens het voorbereiden van de duik wordt een duikplan samengesteld inclusief op welke hoogte en welke tijdsduur de decompressiestops moeten worden gehouden en met welke snelheid men moet afdalen en stijgen. Dit wordt later met ‚ één of meer praktijk duiken geoefend. Andere onderwerpen die tijdens deze specialisatie aan bod komen zijn het oplaten van een decompressieboei en het overschakelen naar een back-up decompressiemiddel.
Aanbieders van de specialisatie decompressieduiken
De specialisatie decompressieduiken is niet voor de beginnende duiker. De Nederlandse Onderwater Bond houdt voor deze specialisatie het minimum van een 3 sterrenbrevet aan. Het instapniveau van deze specialisatie is hoog omdat decompressieduiken kennis en ervaring vereist. Ook de andere aanbieders van duikopleidingen en specialisaties hebben de mogelijkheid om te leren hoe men een decompressieduik kan maken. Het volgen van de specialisatie nitrox duiken is een goede aanvulling op het decompressieduiken omdat je met nitrox (of een ander verrijkt luchtmengsel) je duiktijd kunt verlengen en de decostops kunt verkorten.